هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
استعداد یابی، تربیت فرزند
چرا بعضی ها انقدر موفق اند؟ آیا علت آن سیکل موفقیت است؟!
سیکل موفقیت چیست؟!
تعریف افراد مختلف از موفقیت با هم متفاوت است اما معمولا همه بر سر این نکته توافق دارند که افراد موفق، شاد زندگی می کنند و در کل از زندگی اشان راضی هستند. اما چرا اینطور است؟
با نگاهی دقیق به زندگی افراد موفق بدون تفاوت در حوزه ی موفقیتشان (ورزشی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و …) می توان دریافت که آنها مسیری را در زندگی خویش انتخاب کرده اند که به نحوی در راستای علاقه، استعداد و یا هر دوی آنها بوده است.
چرا اگر افراد علاقه شخصی خود را دنبال کنند، موفق تر و راضی تر اند؟
وقتی شما در مسیری گام بر می دارید که عاشق آن هستید، بسیاری از عوامل مختلف به شما کمک می کنند تا مسیر موفقیت برایتان هموار شود. در این مقاله قصد داریم تا به بخشی از جنبه ی زیستی آن بپردازیم.
وقتی فردی علاقه و استعداد خود را دنیال می کند، برخی هورمون ها شروع به فعالیت بیشتری می کنند که موجب خشنودی و سرحالی و در نتیجه رضایت بیشتر شما می شود.
مثلا دوپامین یکی از معروف ترین موادی است که در مغز ما ترشح می‌شود. دوپامین را به عنوان عامل شیمیایی لذت و اعتیاد هم می‌شناسند. بنابراین زمانی که شما در راستای علاقه ی خود گام برمی دارید و از این کار لذت می برید، ترشح هورمون دوپامین در شما افزایش می یابد و همین دوپامین خود دوباره موجب افزایش لذت شما می شود.
دوپامین به زبان خودمانی و ساده یعنی لذت آنچه که دنبالش هستیم یا می‌خواهیم به آن برسیم. وقتی فکر کنیم به چیزی می‌رسیم یا حتی احتمال رسیدن به چیزی را بدهیم، این ماده ترشح می‌شود تا لذت ببریم. (مانند زمانی که می دانیم دیگر چیزی به رسیدن به مقصد سفرمان نمانده آن هم بعد از ساعت های طولانی رانندگی).
البته که دوپامین کارکردهای متنوع دیگری هم مدارد. مثل کمک به کنترل حرکت و کنترل توجه، نقشی که در خواب بازی می‌کند، نقش آن در حافظه ، تأثیرگذاری بر رفتارها و…. تنها چند نمونه از این کارکردهاست. دوپامین باعث تحریک ما برای ارضای نیازهایمان می‌شود. نیازهایی مثل خورد و خوراک، رابطه جنسی، داشتن دستاورد و تفریح و غیره است. دوپامین حتی وقتی «احتمال» یا «حس» رسیدن به چیزی را داشته باشیم هم ترشح می‌شود. مثلا وقتی شما در یک دوره آموزشی خوب برای رشد خود یا فرزندتان شرکت کرده‌اید و انگیزه زیادی برای انجام دادن آموزش‌ها دارید، در این حالت هم دوپامین ترشح می‌شود.
اوکسی توسین یا «هورمون عشق!» اگرچه کاربرد گسترده‌تری دارد. ما هورمون اکسی توسین را به نام هورمون عشق می‌شناسیم. این هورمون وقتی که احساس امنیت یا صمیمیت یا عشق داریم، ترشح می‌شود. وقتی شما در مسیر علاقه خود گام بر می دارید انگار که با حرفه خود صمیمی و دوست هستید و چون به آینده آن امیدوار هستید بنابراین احساس امنیت هم می کنید. حتی جالب است بدانید این هورمون نقش مهمی در شکل‌گیری مهر مادرانه به هنگام تولد نوزاد و شیردهی دارد و اصلا شاید به همین خاطر است که به محض به دنیا آمدن نوزاد او را به صورت مادر می‌چسبانند. یک دلیل این است که لمس و نوازش سبب ترشح هورمون اُکسی توسین می‌شود. اوکسی توسین در موقع «اعتماد کردن به یک شخص دیگر» برای دستیابی به امنیت یا صمیمیت ترشح می‌شود. همچنین وقتی مورد حمایت واقع می‌شویم اکسی توسین ترشح می‌کنیم.
هورمون دیگری که با رضایت ارتباط دارد، هورمون سروتونین است که در موقع غرور ناشی از احترام و توجه ترشح می‌شود. هورمون سروتونین بیشتر به خاطر اثرگذاری مثبت آن روی روحیه شناخته می‌شود. افرادی که از حرفه خود راضی هستند احساس غرور می کنند چون به انتخاب خود افتخار می کنند. برخی از تحقیقات نشان داده که افسردگی با سطح پایین سروتونین در بدن در ارتباط است، بسیاری از داروهایی که برای افسردگی تجویز می‌شوند حاوی سروتونین هستند یا سبب افزایش سروتونین در بدن می‌شوند. هورمون سروتونین علاوه بر اثر بخشی روی وضعیت روانی روی سطح یادگیری و حافظه نیز موثر است و شاید بتواند در پیشگیری از زوال حافظه نیز کمک کند.
بنابراین می توان گفت کلید خشنودی و رضایتمندی از زندگی در افراد موفق در این است که آنها در مسیر مورد علاقه خود گام بر می دارند که این امر باعث می شود تا حتی از نظر فیزیکی و ذهنی هم سر حال تر باشند که خود این دوباره موجب شادی بیشتر و … می شود. انگار که آن ها در یک سیکل موفقیت افتاده اند!اگر امروزه اهمیت دنبال کردن علاقه و استعداد بر هیچکس پوشیده نیست، چرا با وجود این، اکثریت افراد دنبال علاقه و استعداد خود نمی روند؟
بنجامین فرانکلین می گوید: استعدادهای خود را پنهان نکنید. استعدادها برای این خلق شده اند که به کار گرفته شوند. گذاشتن ساعت آفتابی در سایه چه فایده ای دارد.
بی شک در این مسیر پر پیچ و خم موانعی وجود دارد که باعث می شود تا فرد قید علاقه و استعداد خود را بزند. مثلا در طی دهه های اخیر با توجه به رشد سریع و چشمگیر صنعت و تکنولوژی، افراد داشتن شغل و تعیین یک مسیر مشخص را به صرف زمان برای تجربه و شناخت علاقه واقعی شخصی ترجیح می دهند. همچنین بالاتر رفتن سطح دانش (سطح دانشی که گاها تنها در یک مدرک دانشگاهی خلاصه می شود و نه دانش واقعی در یک حوزه خاص) و مهارتی افراد موجب شده است که افراد یک سطح اجتماعی خاصی برای خود قائل شوند که باعث شود تن به مشاغلی با سطح اجتماعی پایین تر ولو در راستای علاقه و استعدادشان ندهند. اما شاید می توان گفت مهمترین مانع، نبود یک منبع موثق و جامع برای تشخیص استعدادهای شخصی است. منبعی که در سنین کودکی بتواند به خوبی استعدادهای یک کودک را تشخیص دهد تا کودک هم زمان کافی برای تجربه کردن و کسب مهارت را در آن حوزه داشته باشد. پس به جرات می توان گفت، هر فردی که تشنه موفقیت است، بایستی علاقه و استعداد خود را دریابد و در همان مسیر گام بردارد.
مطلبتون خیلی جالب و کاربردی بود – ممنون واقعا